نژاد و زبان تقریباً همهٔ نژادهای ایرانی در شهر جم وجود دارد ولی مردم بومی این شهر اکثراً فارس، و فارس-بختیاری هستند. گویش جمی نام گویش مردم این منطقه می‌باشد. این گویش در ادامهٔ زبان پهلوی رایج در مناطق جنوبی ایران می‌باشد. باقی‌ماندن واج /v/ در این گویش و عدم تبدیل آن به /b/ یکی از ویژگی‌های آوایی این گویش می‌باشد. واژگان و اصطلاحات کشاورزی و دامداری در این گویش کاملاً متفاوت از فارسی معیار است. یکی از لهجه‌های روان و اصیل زبان فارسی در این منطقه رواج دارد که دارای ویژگی هایی تقریباً منحصربه‌فرد است به عنوان نمونه می‌توان از تلفظ صدای (آ) در کلمات ((خانه، شانه، لانه، باران و...)) یاد کرد نمونهٔ دیگر مربوط به کار برد شناسه‌های ((مان، تان، شان)) به صورت کامل است یعنی در صحبت‌های روزمره مردم ترکیبات صحیح و کاملی همچون ((خانه‌مان، پولتان، خودشان و...)) بدون تبدیل الف به (و) - که در بیشتر لهجه‌های کشورمان رایج است به وفور به کار می‌رود. نقاط دیدنی کوه پدری -کنارشی- باغ‌های لیمو و زیتون - پیر بی‌بی بانو - پیر بیراهه آبگرمک(امامزاده جعفر)(باغها و آبشارهای زیبا) - جنگل گلوبردکان ریز (یک جنگل انبوه با رودی نسبتاً دائمی که از میان آن می‌گذرد. که در شمالی‌ترین قسمت ریز قرار دارد) - مناظر زیبای گود لح (چشم‌اندازهایی زیبا در پشت کوه‌های بهرباغ و علی‌آباد) - حمام قاجاریه - آسیاب علی‌آباد (طاحونهٔ حاجی مظفر) - رشته قنات قره چناق - تنگ حنا - بنو تنگمان - طاقو - حنوط - باغ پدری - سی‌سواران - باغ‌های بیدخوار، نرگسی، بیدبلند، کوری، منظر، حاجی آباد، صیدی، پهگو، فرامرزی، انارستان و دیگر روستاهای زیبای جم و ریز - مناطق باستانی دایو و گلوقلات (گیر کلات) - پیر گلدسته - سد و گورستان تاریخی و باغهای روستای غربه - بناهای تاریخی روستای حرمیک-رشته قنات قدیمی روستاهای تشان ودرهبان زیارتگاه کوهستانی قدمگاه و دره زیبای مجاور روستای دره پلنگی, مناظر سر سبز کوهچر و باغ های زیبای این روستا و همچنین ارامگاه مقدس پیر سر کمر که در ناحیه روستای بهر باغ قرارد دارد را میتوان نام برد